دیدار با زرمنده انقلاب

تجلي يازدهم كه بر طلوعي بيزوال تكيه دارد، درد را چه عميق درك كرده
است، تبسم قدسي لحظاتش، همه صبر و اشكهاي هماره نيمه شبهايش، تمام شوق
وصال. ميديد و مينگريست كه حقارت دنيا، در تغافل مردم، به ارزشي جدال
برانگيز تبديل شده است. رنج ميبرد از اين كه انسان، آن سوي اين هيچستان
خاك را جستوجو نميكند و به فراتر از خود نميانديشد. مهرباني محض بود و
صبر تمام، زنجيرهاي اسارت را بر دست و پاي خود تحمل كرد تا مردم، زمينگير
نشوند؛ تا جهاني را از اسارت در خاك برهاند. در موضع علم و مناظره،
مقتدرانه قد علم كرد تا انسان را از جهالت دست و پاگير خويش نجات دهد. اما
افسوس كه كم بودند آنان كه اين را فهميدند. امام، دل به فردايي سپرده است
كه موعودش(ع) حقيقت دين را فرياد زند. ميرود و دنيا را با همه فرازها و
نشيبهايش، با همه پستيها و بلنديهايش به او ميسپارد. دردهاي نهفتهاي
را كه جز در و ديوارهاي اتاق كوچكش در سامرا، احدي تاب گفتنش را نداشت.
هشتم ربيع الاول سال 260 هجري قمري، مصادف است با شهادت يازدهمين پيشواي
شيعيان جهان، حضرت امام حسن عسگري(ع) ايشان در هشتم ربيع الثاني سال 232
متولد گرديد. پدر گرامي آن امام حضرت امام هادي (ع) و مادرگرامي اش بانويي
شايسته به نام "حديثه" ميباشد. القاب آن حضرت، عبارتند از "عسگري"، "نقي"
و "زكي" . كنيه ايشان نيز "ابومحمد" است. مدت امامت آن حضرت 6 سال بود و
در مدت كوتاه امامت خويش با سه نفر از خلفاي عباسي معاصر بود. اگر چه امام
حسن عسگري(ع) از طرف دستگاه خلافت عباسي تحت نظر و محدوديت شديد قرار داشت
لكن آن حضرت بُعد علمي از آيين اسلام و اشكال ها و شبهات مخالفان و تعيين
انديشه صحيح اسلامي و تربيت شاگردان لحظه اي فرو گذار ننمودند. درسال 255
تنها فرزند آن حضرت، مهدي موعود، چشم به جهان گشود. حكومت عباسي كه از نفوذ
و معنويت امام (ع) در جامعه نگران بود به همان شيوه ديرينه متوسل شد و آن
حضرت را پنهاني مسموم ساخت. امام حسن عسگري را پس از شهادت در خانه خود در
سامراء در كنار مرقد پدر بزرگوارش به خاك سپرده شد. شهادت امام عسگري (ع)
را بر فرزند گرامي ايشان، حضرت امام زمان(عج)، و تمام رهروان راه آن حضرت،
تسليت ميگوييم.
سخنان گرانقدر حضرت امام حسن عسكري (ع):
- خشم و غضب كليد هر گونه شر و بدى است.(تحف العقـول، ص 488)
- از جمله تواضع و فروتنى سلام كردن بر هر كسى است كه بر او مى گذرى، و نشستن در پايين مجلس است.( تحف العقول، ص 487)
- دو خصلت كه والاتر از آن دو چيزي نيست، عبارتند از: ايمان و اعتقاد به
خداوند، نفع رساندن به دوستان و آشنايان. (بحارالانوار 75/374)
- عبادت در زياد انجام دادن نماز و روزه نيست، بلكه عبادت با انديشه در
قدرت بى منتهاى خداوند در امور مختلف مى باشد.(مستدرك الوسائل،11/183)
- هركس دوست و برادر خود را محرمانه موعظه كند، او را زينت بخشيده؛ و
چنانچه علنى باشد سبب ننگ و تضعيف او گشته است . (تحف العقول، ص 489)
- هركس حقوق هم نوعان خود را بشناسد و رعايت كند و مشكلات و نيازمندى هاى
آن ها را برطرف نمايد، در پيشگاه خداوند داراى عظمت و موقعيّتى خاصّى خواهد
بود.(حتجاج طبرسى، 2/517)
"مردم عزيز ما در روز نهم دی، آنچنان عظمتی از خود نشان دادند که دنيا را خيره کرد."
مقام معظم رهبری
حماسه نهم دی ماه و حضور عاشورايی مردم حماسه ساز و ولايتمدار ايران اسلامی در راهپيمايی 9 دی ماه 1388 نقطه عطفی در تاريخ انقلاب و برگ زريّن ديگری در افتخارات مرد و زن ايرانی به حساب می آيد . حماسه 9 دی نماد عزّت، استقلال و بصيرت مردمی است که تا پای جان برای حفظ اصول اسلام و آرمانهای انقلاب ايستاده اند و با صدای رسا اعلام کردند که اگر دشمن در برابر دين آنها بايستد در برابرتمام دنيای آنها خواهند ايستاد. روز نهم دی ماه در تاريخ انقلاب اسلامی با عنوان روز «بصيرت» تبديل به يوم الله و ماندگار گرديد. در اين روز ماندگار و تاريخی ملت هميشه در صحنه ايران اسلامی، حماسه ای ديگر آفريد و دشمنان خدا و دينش را مأيوس و نااميد ساخت و قلب امام زمان (عج) و نائب بر حقش حضرت آيت الله العظمی خامنه ای(دامت برکاته) را شاد ساخت.
اين روز می توان گفت نهم دی، روز غلبه جنود الهی بر جنود شيطان است. روز
خروش ملت ايران و آشکار ساختن خشم مقدس در برابر اهانت ها و حرمت شکنی های
عده ای غافل و يا مزدور وابسته به اجانب نسبت به مقدسات در روز عاشورای
حسينی است. روز نهم دی در واقع روز نه گفتن ملت ايران به سران فتنه و آری
گفتن به نظام اسلامی و بيعت مجدد مردم با آرمان های والای حضرت امام
خمينی(ره) و رهبر فرزانه انقلاب اسلامی است. مردم در اين روز، تير خلاص را
به سران فتنه شليک و پشت پيکر نامبارک فتنه را به خاک ماليدند.
در روز
نهم دی ماه 1388، مشروعيت سياسی نظام اسلامی ايران بار ديگر با حضور خودجوش
ده ها ميليونی مردم در تهران و تمامی شهرهای ديگر کشور به جهانيان اعلام
گرديد.
روز نهم دی، روزی است که مردم ايران نشان دادند دشمنان خود و
انقلاب خود را به خوبی می شناسند و هرگز فريب حيله ها و نيرنگ های آنان را
نمی خورند. روز نهم دی روزی است که مردم ايران نشان دادند که با بصيرتند و
در ميان گرد و غباری که فتنه گران به پا کرده اند هرگز، نه راه را گم می
کنند و نه دست از راهبر واقعی که همانا ولايت فقيه است، بر می دارند و در
نهايت روز نهم دی روزی است که مردم مسلمان و انقلابی ايران نشان دادند که
اين جمله حضرت امام (ره) را که فرمودند: «پشتيبان ولايت فقيه باشيد تا به
مملکت تان آسيب نرسد» به خوبی در عمل به آن معتقد و پايبند هستند. نهم دی
ماه يک هزار و سی صد و هشتاد و هشت، جشن بلوغ فکری و شخصيتی نظام اسلامی
بود.
9 دی، عرق شرم امت را در طول تاريخ به خاطر بی بصيرتی در ماجرای سقيفه پاک کرد.
9 دی، درد کوته بينی حکميت را تا حدودی التيام داد و بر آن مرهمی شد.
9 دی، سوزش خيانت جمل و نهروان را کمی خنک کرد و از تکرار غربت 25 ساله جلوگيری کرد.
9 دی، فرق کوفه و تهران، عراق و ايران را نشان داد و آب رفته را به جوی بازگرداند.
9 دی، ايران، بدون خواست سفير حسين، بيعت مجدد کرد و بر سر بيعتش ماند.
9 دی، ندای هل من ناصر بلند نشد ولی فرياد لبيک يا حسين تا آسمان به گوش همه رسيد.
9 دی، شش ماهه، سه ساله، جوان، پير، زن، مرد، ويلچری، شيميايی و ... داشت.
9 دی، نه دی زمستان بود ولی درخت انقلاب در آن سرمای زمستان گل داده بود.
9 دی، در ايران بود ولی پايه های کاخ سفيد در مکان و کاخ سبز معاويه در زمان را لرزاند.
9 دی، قيام مختار نبود، ولی اگر مختار هم زنده بود در مقابل آن کرنش می کرد.
9 دی، مانور اعلام آمادگی ياران آخر الزمان مهدی (عج) بود.
9 دی، شروع حرکت و يک فرهنگ بود يعنی «عزت خواهي»
9 دی، يک روز بود ولی خيرٌ مِن الفِ شَهر بود.
9 دی، مبيّن کوثر و ابتر بود که گفتند خامنه ای کوثر است، دشمن او ابتر است.
9 دی، عاشورا بود و ايران کربلا.
9 دی، ثمره ی خون شهيد آيت ها، مطهری ها، بهشتی ها، باکری ها، همت ها و ... بود.
9 دی، تاريخ نبود، بلکه خود تاريخ ساز بود.
9 دی، روز بخشش فريب خوردگان و روز غضب بر فتنه گران توسط امت بود.
9 دی، آموخت که نيازی نيست هميشه وليّ در بين باشد بلکه کافی است وليّ در دل باشد.
9 دی، غدير خم بود در کوير قم و سراسر ايران.
9 دی، نور بصيرت الهی بود در دلهای امت.
هرچه خواستم بگويم که 9 دی چيست، زبان الکن بود و قلم قاصر. فقط می توانم که بگويم 9 دی، 9 دی بود و بس.
رسول خدا فرمود: هرکس نماز را ترک کند بوی بهشت به او نمیرسد
رسول خدا فرمود: هرچیزی چهره ای دارد و چهره دین شما نماز است.
یک ورزشکار پرش با نیزه ابتدا با نیزه خود میدود تا شتاب بگیرد
و سپس به وسیله نیزه میپرد.
همه کارهای خوبی که انجام میدهیم مانند دویدن میماند و نماز,
زدن نیزه به زمین و وسیله ای که با آن اوج میگیریم. حال اگر
فقط و فقط نماز بخوانیم مانند این است که در یکجا بایستیم و نیزه
را به زمین زده و بپریم. میبینیم که نیم متر بیشتر نمیتوان پرید و
برعکس کارهای خوب به تنهایی, دویدن خالی است.
دانه های تسبیح کارهای خوب ماست وبند تسبیح نماز است
که آنها را کنار هم نگه میدارد.
در عصر ظهور، امام زمان(ع) ریشههای دنیاطلبی و دلبستگی به دنیا را با رشد عقلانی و ایجاد روحیه استغنا خشکانیده و با آنانی که دنیا را بر تعالی خود ترجیح دادند، برخورد شدید میکنند.
چکیده
با بررسی آیات قرآن و روایات، در مییابیم همیشه فراروی پیامبران و
مصلحان، موانعی جدی بوده است. قرآن و روایات، در جایگاه آینهای برای
خردورزان و اهل بصیرت، نمایانگر رفتارها و واکنشهای اصناف مختلف مخالفان،
در رویارویی و در مقابل، عملکرد انبیا و مصلحان به ویژه حضرت مهدی علیه
السلام است. در گذشته[1] از میان موانع متعدد، کفار، منافقان، مفسدان و
متکبران بررسی شد. در این نوشتار، به بررسی دنیاطلبی و دنیازدگان
میپردازیم.
دنیاطلبی به معنای اسارت در دام دنیا، نه صرفاً تعلق به آن است، و این، از
موانعی است که به طور جدی فراروی حضرت مهدی علیه السلام و منتظرانش قد
علم میکند. آن حضرت، با تغییر نگاه جامعه به مظاهر دنیایی، به صورت علمی و
عملی، این موانع را از فرارو حذف میکند. همچنین منتظران نیز باید به حل
تعامل خود با آن بپردازند.
کلید واژهها: دنیا، دنیا طلبی، مهدویّت.
پیشدرآمد
با بررسی آیات قرآن، درمییابیم همیشه فراروی تمام پیامبران و مصلحان،
موانعی جدی بوده است. قرآن، چون آینهای برای خردورزان و اهل بصیرت، به
خوبی نمایانگر رفتارها و واکنشهای اصناف مختلف مخالفان در رویارویی با
پیامبران و مصلحان است. صدها آیه، بیانگر معرفی مخالفان، تبیین ریشهها،
مخالفتها، انکارها و عداوتها، روشها و شیوههای مخالفان، عملکرد مصلحان،
هدایتهای الهی و بالأخره عاقبت و نهایت، پیروزی مصلحان و مؤمنان
میباشد.روایات فراوان نیز به مثابه مفسر و مبین، پرده از رازها و اسرار
این امور برمیدارد.
حضرت عیسی (ع) یکی از پیامبران اولوالعزم و از انبیاء بنی اسراییل است. نام مبارکش بیست و پنج بار در قرآن کریم ذکر شده است.عیسی اصل آن یسوع است به معنی نجات دهنده و مسیح لقب آن حضرت است که سیزده بار در قرآن آمده است و به معنی مبارک می باشد. ولادت وی به طور معجزه آسا به اذن خدا رخ داد. مادرش حضرت مریم، دختر عمران از زنان با فضیلتی است که نام مبارکش در دوازده سوره قرآن و در سی و چهار آیه به صراحت ذکر شده است.
کاش بودیم آن زمان کاری کنیم / از تو و طفلان تو یاری کنیم
کاش ما هم کربلایی می شدیم / در رکاب تو فدایی می شدیم
درسی که اربعین به مامی دهد، زنده نگهداشتن یاد حقیقت
وخاطره ی شهادت درمقابل طوفان تبلیغات دشمن است
«مقام معظم رهبری»
رویدادهای مهم در دوران زندگی آن حضرت
صلی الله علیک یا مولاتنا یا رقیه بنت الحسین علیهما السلام
پنجم صفر سالروز شهادت حضرت رقیه علیها سلام تسلیت باد
در محکمه ی عدل نماینده رقیه است
آن کس که زند مهر به پرونده رقیه است
كلمه رقيّه ، در اصل از ارتقاء به معنى صعود به طرف بالا و ترقّى است .
اين
نام قبل از اسلام نيز وجود داشته ، مثلا نام يكى از دختران هاشم جد دوم
پيامبر اكرم (ص) رقيّه بوده است ، كه عمه پدر رسول خدا رقيّه مى شود.
نخستين
كسى كه در اسلام ، اين نام را داشت ، يكى از دختران رسول خدا (ص) از حضرت
خديجه است . پس از آن ، يكى از دختران اميرالمؤ منين على ع نيز رقيه نام
داشت ، كه به همسرى حضرت مسلم بن عقيل درآمد.در ميان دختران امامان ديگر
نيز چند نفر اين نام را داشتند، از جمله يكى از دختران امام حسن مجتبى و دو
نفر از دختران امام موسى كاظم كه به رقيّه و رقيّة صغرى خوانده مى شدند.
اكثر
محدّثان دو دختر به نامهاى سكينه و فاطمه براى امام حسين ذكر كرده اند؛
اما علّامه ابن شهر آشوب ، و محمّدبن جرير طبرى شيعى ، سه دختر به نامهاى
سكينه ، فاطمه و زينب را براى آن حضرت برشمرده اند.